Επιλογές

Adiós Niña

sonata

Aντίο Κορίτσι

Τα τραγούδια του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα ερμηνευμένα σαν μια επική αναπαράσταση του κόσμου με επίκεντρο την μορφή της γυναίκας.

Η θεματολογία του δημοφιλούς κύκλου δεκατριών παραδοσιακών τραγουδιών (Canciones Populares) της Ισπανίας που ο μεγάλος ποιητής και μουσικός συνέλεξε και εναρμόνισε για γυναικεία φωνή και πιάνο, είναι η οικουμενική θεματολογία του παραδοσιακού τραγουδιού:

Το δράμα της ζωής και οι σταθμοί του, οι χαρές και οι λύπες, ο έρωτας και η ερωτική απογοήτευση, ο θάνατος, η εργασία και ο αγώνας για την επιβίωση, ο πόλεμος και η ειρήνη.

Ακόμα, το παιγνίδι, η φύση και τα τοπία της, οι τρυφερές στιγμές σαν το νανούρισμα, οι γιορτές, οι γάμοι και οι τελετές που εκφράζουν τη συλλογική ζωή μιας κοινωνίας, η εθνική, θρησκευτική ή απλά τοπικιστική υπερηφάνεια. «Ζήτω η Σεβίλλη!» λέει ένα από τα τραγούδια, ενώ η ταυρομαχία είναι το μόνο ίσως αποκλειστικά ισπανικό θέμα των τραγουδιών.

Η παράσταση του Μικροσκοπικού Θεάτρου συνενώνει την θεματολογία των τραγουδιών σε μια ενιαία στον χώρο και το χρόνο, σκηνική δράση, χωρίς γραμμική αφήγηση.

Η κάθε μικροκίνηση ή χειρονομία του χορού εγγράφεται ανά πάσα στιγμή στην ολότητα τού έργου, πράγμα που καθιστά μη απαραίτητη την αφηγηματική σύνδεση με τα επί μέρους θέματα ή την ταυτόχρονη παρακολούθηση των στίχων των τραγουδιών από τον θεατή. Οι μορφές της συνοχής της δράσης είναι εκείνες του στοχασμού και του ονείρου, καθώς οι χορεύτριες βυθίζονται στη γόνιμη συλλογικότητα του ασυνείδητου, για να αυτοσχεδιάσουν την πιο ταιριαστή, την κάθε στιγμή, έκφραση.

Αντί να περιγράφουν, κοινωνούν. Αντί να εκτελούν, ενσαρκώνουν. Οι σκηνικές εικόνες που προκύπτουν άλλοτε εικονογραφούν τον ορατό κόσμο κι άλλοτε τις μετακινήσεις και τις αλλαγές του νου και της ψυχής.

Το τραγούδι της λυρικής τραγουδίστριας Ρωξάνης Παπαδημητρίου, είναι πηγή και γενεσιουργό κέντρο της παράστασης. Καθώς η τραγουδίστρια είναι πλήρως ενταγμένη χορογραφικά στην κινητική δράση, παραμένει μεν «κρυμμένη» οπτικά αλλά ουσιαστικά κατευθύνει και ορίζει, εκφραστικά και νοητικά, το έργο. Μετατρέπει σαν καταλύτης την δράση της χορευτικής ομάδας σε μουσικό γεγονός. Έτσι, η μορφολογική ιδιαιτερότητα του έργου μπορεί να περιγραφεί πιο εύστοχα με τον όρο «μουσική εγκατάσταση» αντί για «χορογραφία».

Ο τίτλος «Αντίο Κορίτσι» αναφέρεται στη γυναικεία ενηλικίωση, σαν σύνθημα, σαν ευχή και σαν αίνιγμα.

Το Μικροσκοπικό Θέατρο είναι μια θεατρική αίθουσα στο κέντρο της Αθήνας, στην Πλάκα και παρουσιάζει κατά την τελευταία πενταετία την ομώνυμη ομάδα χορού. Ο πυρήνας της ομάδας συνεργάζεται με την χορογράφο Αναστασία Λύρα επί μία εικοσαετία τουλάχιστον. Το καθ' εξοχήν αντικείμενο της εργασίας της χορογράφου είναι η κλασσική μουσική και ο χορευτικός αυτοσχεδιασμός.

Η ομάδα του Μικροσκοπικού Θεάτρου έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ανσάμπλ που βασίζεται στην πολύχρονη συνεργασία της πλειοψηφίας των μελών του.

Μουσική: Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, Canciones Populares
Χορογραφία, σκηνικά, κοστούμια: Αναστασία Λύρα
Τραγούδι: Ρωξάνη Παπαδημητρίου
Κιθάρα: Δέσπω Βαρουδάκη, Μιχάλης Σιδηρόπουλος
Χορός: Τιτή Αντωνοπούλου, Αναστασία Αργυροπούλου, Αθηνά Κυρούση, Εύα Παγουλάτου, Ελένη Πανταζάτου, Ελίνα Παπαδοπούλου, Βανέσα Σπινάσα
Φωτισμοί: Άλκης Σπηλιόπουλος