Improvisation for dance and music

taylor700x500Αυτοσχεδιασμός για χορό και μουσική. Στο χορό, η Αναστασία Λύρα, στη μουσική, ο μάγος της ελεύθρης τζαζ, ο Αμερικανός πιανίστας Cecil Taylor.
Παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 1991, στο Θέατρο της Ρεματιάς στο Χαλάνδρι.

Τον Cecil Taylor τον πρωτοάκουσα τον Σεπτέμβριο του '88 στο Λυκαβηττό, σόλο πιάνο, στην πρώτη εμφάνιση που έκανε ποτέ στην Ελλάδα. Ήταν η δυνατότερη μουσική εμπειρία που είχα ποτέ μου. Δεν είχα ξανακούσει μουσική τόσο ασύλληπτα σύνθετη και πυκνή σε νοήματα που συγχρόνως σε έκανε να αναπνέεις καλύτερα, να σκέφτεσαι καθαρότερα, να νιώθεις φυσικότερα. Μουσική που καταργούσε το φράγμα ανάμεσα στην απόλαυση των αισθήσεων και στη διανοητική παρακολούθηση της δομής και αποκάλυπτε πως το οργανικό και το λογικό στοιχείο μπορούν να ταυτιστούν απόλυτα. Μουσική γιγάντια και παρ' όλα αυτά οικεία, όπου συμβιώνουν θαυμαστά το οικουμενικό με το προσωπικό, το ιστορικό με το άχρονο, η Ευρώπη με την Αφρική αλλά και ο φιλόσοφος με το γελωτοποιό.

Είσαι μάγος, έτσι δεν είναι, τον ρώτησα μετά την παράσταση. Κι εσύ τί είσαι, είπε γελώντας. Χορεύτρια, είπα και αυτό ήταν! Περάσαμε τις επόμενες τέσσερις ώρες συζητώντας για το χορό και γίναμε φίλοι. Όταν ξανάπαιξε στην Ελλάδα τον επόμενο χρόνο, τον κάλεσα να δει μια παράστασή μου (Κίνηση ΙΙ - Τοπία, στο Ηράκλειο).

Θα γράψω κάτι για σένα, μου είπε αργότερα, μ' ενδιαφέρουν οι χρόνοι σου και οι παύσεις που κάνεις γιατί εγώ δεν τις χρησιμοποιώ πολύ και πράγματι το μέρος που έπαιξε για μένα πέρυσι το καλοκαίρι στο Βερολίνο, όπου με κάλεσε για να χορέψω στο Cecil Taylor Dance Project, ήταν το πιο αργό και το πιο λυρικό απ' όλα. Μου είπε μάλιστα διασκεδάζοντας πως πολλοί ξαφνιάστηκαν με αυτό το μέρος γιατί δεν παίζει συχνά έτσι. Στο Dance Project, που οργάνωσε η FMP έπαιρναν μέρος άλλες τρεις χορεύτριες και η χορογραφία στα ομαδικά μέρη ήταν του ίδιου του Τaylor. Το βράδυ μετά την παράσταση μου είπε πως η συνεργασία του με τον Μπαρίσνικωφ του είχε δώσει μεγάλη χαρά, εκείνη με τον Μιν Τανάκα στην Ιαπωνία ακόμα περισσότερη αλλά πως η συνεργασία του με μάς του έδωσε τη μεγαλύτερη χαρά απ' όλες.

Πέρασε από τότε ένας χρόνος, στη διάρκεια του οποίου εγώ συνεργάστηκα με τον Peter Kowald αρχικά, σε παραστάσεις ντούο στην Ελλάδα και τη Σοβιετική Ενωση και με τον Vyacheslav Ganelin, επίσης ντούο στην Αθήνα. Ο Taylor έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον γι' αυτές τις συνεργασίες ιδίως για εκείνη με τον Ganelin και τον περασμένο Μάιο μου είπε πως θα του έκανε μεγάλη ευχαρίστηση να ξανασυνεργαστούμε. Έτσι προγραμματίσαμε την παράσταση της Ρεματιάς.

(Από τη συνέντευξη της Αναστασίας Λύρα στον Γιώργο Χαρωνίτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ήχος & hi-fi, Αύγουστος 1991).

Υ.Γ. Η παράσταση πραγματοποιήθηκε χωρίς ούτε μία πρόβα!. Του Cecil δεν του άρεσε το διαθέσιμο πιάνο για την πρόβα που είχε προγραμματιστεί. Αλλά δεν κάναμε ούτε και κάποια προφορική συνενόηση για τη δομή του αυτοσχεδιασμού. Αυτό δεν εμπόδισε καθόλου την επιτυχία της παράστασης που έγινε μπροστά σε 800 θεατές, ένα βράδυ του Αυγούστου με πανσέληνο!


Μουσική: Cecil Taylor
Χορός: Αναστασία Λύρα
Φωτισμοί: Γιάννης Λύρας

Από το video της παράστασης

... η συνύπαρξη της χορεύτριας μ' ένα μουσικό κι εκφραστικό κόσμο ισχυρό και εγωιστικό στην αυτοεξομολόγησή του. Ο Σέσιλ Τέυλορ αποτελεί cult...Περισσότερα.

Κώστας Σιμόπουλος, Περιοδικό Χορός

×


 

Share this post

Submit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn